W myśl starej zasady ci, którzy nie mają szczęścia w kartach – mają szczęście w miłości. A poza tymi, którym gra w karty zupełnie nie wychodzi – kto jeszcze ma szanse na szczęśliwy związek? Rosnąca z roku na rok ilość rozwodów może sugerować, że prawdziwa miłość to dobro luksusowe i deficytowe. A w dodatku nietrwałe, bowiem ze wszystkich rzeczy wiecznych miłość jest podobno tą, która trwa najkrócej. Jak to jest, że jednym się jednak udaje żyć długo i szczęśliwie „dopóki śmierć ich nie rozłączy”, a dla innych ich kolejne związki to pasmo porażek, nieszczęść, udręki i frustracji? Znani z upodobania do mierzenia wszelkich zjawisk widzialnych i niewidzialnych Amerykanie, w osobie autorki popularnych poradników Pani dr Barbary de Angelis, znaleźli rozwiązanie problemu szczęścia w miłości. Ich zdaniem to też można zmierzyć! Po niebywałym sukcesie inteligencji emocjonalnej pojawiła się moda na różne „rodzaje inteligencji”. Słyszymy więc o inteligencji biznesowej, inteligencji kreatywnej, ekologicznej i seksualnej, a za sprawą cytowanej wyżej autorki mamy jeszcze jedną! Inteligencję miłosną, której mierzalnym przejawem ma być tzw. IQ miłosne. Wysokość tego tajemniczego IQ miałaby jakoby świadczyć o zdolności danej osoby do stworzenia i utrzymania prawidłowego związku. Czy zatem mamy do czynienia z naukowym odkryciem jeszcze jednego rodzaju inteligencji? (Tylko dla porządku przypomnę, że wyróżnia się osiem rodzajów inteligencji: inteligencja językowa, logiczna lub matematyczna, wizualno-przestrzenna, interpersonalna, intrapersonalna, ruchowa i przyrodnicza.) Niestety nie. Świat współczesnej psychologii nie zamarł w niemym zachwycie i póki co Nobla pewnie nie będzie. Jednak sam „Test na miłosne IQ” dr de Angelis okazał się dla nas – zespółu Fundacji „Rozwód? Poczekaj!” – inspirujący i sprowokował do skonstruowania podobnego testu. Z tym, że nasz służy do autodiagnozy indywidualnych przekonań na temat miłości i związków i nie mierzy „inteligencji miłosnej”. Sprawdźmy więc, czy według nas macie szansę! Poniżej przedstawiamy zbiór przekonań, sentencji i aforyzmów o miłości i związkach. W zależności od tego, w jakim stopniu poszczególne stwierdzenia są ci bliskie, odpowiadają twoim odczuciom lub miały (mają) wpływ na twoje relacje przyznaj sobie określoną liczbę punktów, kierując się poniższą skalą: Jeżeli: zdecydowanie tak – masz 0 punktów, raczej tak - wpisz sobie 4 punkty, raczej nie - 8 punktów, zdecydowanie nie – 10 punktów. Czy uważasz, że: 1. Jeśli łączy nas prawdziwa miłość, to nic nie jest w stanie zagrozić naszemu związkowi. Miłość wszystko zwycięży. 2. W imię prawdziwej miłości należy rezygnować ze swoich potrzeb i przyjemności, bo „uczucie łączy dwie wolności w jedną słodką niewolę”. 3. Prawdziwa miłość przetrwa każdą rozłąkę. „Rozłąka sprawia, że serce kocha bardziej”. 4. „Stara miłość nie rdzewieje” – pierwsza miłość jest tą jedynie prawdziwą. 5. Jeśli odnajdę swoją „drugą połówkę jabłka” już nigdy nie spodoba mi się nikt inny. 6. Prawdziwą miłość rozpoznam na pierwszy rzut oka, w chwili, gdy tylko ujrzę tę osobę. 7. Wspólne mieszkanie „na próbę” daje gwarancję trwałego związku. 8. „Ten cię kocha przez kogo płaczesz” – wielka miłość zawsze wiąże się z bólem i cierpieniem. 9. Jeżeli naprawdę kocham partnera, muszę stale mieć go przy sobie, w przeciwnym razie „czuję, że umiera cząstka mnie”. 10. Związek oparty na miłości zawsze będzie interesujący, ekscytujący i namiętny. 11. Tylko seks z połączony z prawdziwą miłością daje najwyższą satysfakcję. 12. Urodzenie dziecka uzdrowi związek, w którym dzieje się nie najlepiej. 13. Związek z właściwą osobą poznam po tym, że bez słów będzie wiedziała, co czuję i czego potrzebuję w danej chwili. 14. Idealny partner da mi wszystko, czego potrzebuję, wypełni mnie i nada sens mojemu życiu. 15. Miłość to jedyne wyjście z samotności, bo „każdy z nas jest aniołem z jednym skrzydłem. Jeśli chcemy pofrunąć, musimy mocno się objąć”. 16. „Prawdziwie kochasz wtedy, kiedy nie wiesz, dlaczego”. 17. W prawidłowym związku z natury rzeczy panuje harmonia; niepotrzebne są żadne szczególne wysiłki, aby ją osiągnąć. Opis wyników według mojej swobodnej interpretacji opartej na życiowym doświadczeniu. 150 -170 punktów. Gratuluję i życzę wszelkiej pomyślności, chociaż sugeruję ostrożność, gdyż ten wysoki wynik nie daje gwarancji cudownego związku. Wzruszasz się tylko oglądając „Casablankę”, a poza tym myślisz realistycznie o życiu i miłości. Pewnie już wiesz, że sama miłość nie gwarantuje udanego związku i że aby taki związek zaistniał potrzebne jest jeszcze porozumienie, podobieństwo charakterów i postaw oraz baaaardzo dużo wysiłku. 120-150 punktów. To, co myślisz o związku dwojga ludzi wciąż jeszcze pozostaje pod wpływem romantycznych ideałów i marzeń o wielkiej, prawdziwej miłości. To wprawdzie bywa urocze, ale niesie za sobą spore ryzyko bolesnych rozczarowań. Konflikty i kryzysy w związkach nawet bardzo kochających się ludzi są rzeczą zupełnie normalną. Idealnych, sielankowych związków nie ma w realnym świecie, za to w filmie i literaturze „wielka miłość” sprzedaje się nadal doskonale, nawet lepiej niż najazdy kosmitów. 90-120 punktów. Idę o zakład, że o kilku swoich związkach nawet nie chcesz pamiętać i zastanawiasz się nie raz, co z Tobą jest nie tak. A może z Nimi? Czy dostrzegasz jakieś podobieństwa u swoich partnerów? „Miłość jest ślepa”, a Ty pewnie bardziej zakochujesz się w samej miłości niż w żywych, realnych ludziach. Powtarzalność pewnych złych wyborów i wynikające z nich trudne życiowe sytuacje mogą i powinny Cię niepokoić. Samo czytanie poradników tu jednak nie wystarczy. Czasami trzeba zwrócić się o pomoc do specjalisty. 0-90 Kolejne miłosne niepowodzenia masz jak w banku. Czas dorosnąć. Przestań winić kolejnych partnerów za swoje rozczarowania i przyjrzyj się sobie. Na pocieszenie Ci powiem, że te wszystkie związki od początku skazane były na niepowodzenie. Dalsze udawanie, że nie ma problemu z pewnością zaowocuje Twoimi sukcesami w grze w karty. I co sądzicie o swoich wynikach? Wracając jednak do koncepcji „Miłosnego IQ” dr Barbary de Angelis. Jeszcze jeden przykład na świetny amerykański psychobiznes poradnikowy? Być może. Z drugiej jednak strony ukłon dla autorki za zgrabną próbę zwrócenia uwagi czytelniczek i czytelników na MITY MIŁOSNE, którymi karmimy się z lubością od zarania naszych dziejów. Od wojny trojańskiej, Iliady i Odysei, poprzez Romea i Julię, Tristana i Izoldę, Carmen, Przeminęło z Wiatrem, Casablankę, naszą swojską Trędowatą, Love Story itp. Mity te, przekazywane z pokolenia na pokolenie, przywoływane przez literaturę, malarstwo, muzykę i film stają się niepostrzeżenie dla wielu z nas naszymi własnymi poglądami na miłość i na związek z drugim człowiekiem. I nawet wtedy, gdy mamy świadomość, że to tylko romantyczny mit… tęsknimy za nim i chcemy wierzyć w jego prawdziwość. Kto z Państwa nie chciałby wierzyć, że „prawdziwa miłość wszystko zwycięża”? Jednak życie przekonuje, że udany związek w większym stopniu bazuje na codziennej, pozytywistycznej „pracy u podstaw” niż romantycznych porywach. Te ostatnie mogą dodawać związkowi smaczku i barw. I sprawiać, że czasem uniesiemy się, we dwoje, nad ziemią. O innych mitach, stereotypach i przesądach na temat miłości, związków i rodziny w naszych kolejnych artykułach. Fundacja „Rozwód? Poczekaj!”

Każdy człowiek przychodzi na ten świat, aby znaleźć swoją miłość. Dlatego praktycznie wszystko, co robimy w życiu, wiąże się z dążeniem do zdobycia szczęście z tym samym jedynym, który jest przeznaczony losem. Niestety, są ludzie, którzy w żaden sposób nie można zrealizować swoje marzenie w rzeczywistość i budować silne relacje, które z czasem przerodzą się w rodzinę. Każda nowa powieść u takich ludzi kończy się fiaskiem i rozczarowaniem w miłości jako takiej. Dlaczego nie ma szczęścia w miłości młodych i pięknych dziewczyn? Dlaczego relacje z zupełnie różnych, na pierwszy rzut oka partnerami kończą się tak samo? Co zrobić w tej sytuacji i jak zdobyć szczęście w miłości? Spróbujemy ci pomóc w tej trudnej pech: kilka słów o problemieDlaczego nie ma szczęścia w miłości? Ezoteryka i magia zawsze gotowi dać tylko odpowiedź na to pytanie - psucie i koronę celibatu. Oczywiście, że są podatne panie, które wydają ogromne sumy, aby usunąć ewentualną zniszczenie i stać się atrakcyjne dla płci przeciwnej. Jednak nie będziemy dzisiaj wdawać się w mistycyzm, a porozmawiamy o całkiem realnych sytuacjach, prowadzi do nawracających miłosnych najczęściej zastanawia się "Dlaczego nie masz szczęścia w miłości?" Oczywiście płci pięknej. To właśnie oni najpierw marzą o romantycznie nastawionych принцах, potem - o materialnie sytuowanych бруталах, a po osiągnięciu pewnego wieku o prostym ludzkim szczęście obok opiekuńczy i godnym zaufania człowiekiem. Ale najczęściej właśnie ci, którzy namiętnie marzy o miłości, stale upada na osobistym froncie. Dlaczego nie ma szczęścia w miłości dziewczyna, ma wszelkie szanse stać się szczęśliwy? Co przeszkadza jej w relacjach z mężczyznami?Bardziej:Psychologiczne ochrona i jej rodzaje Psychologiczna ochrona odnosi się do specjalnej регулятивной system stabilizacji osobowości, mającej na celu zminimalizowanie skutków negatywnych doświadczeń. Jej funkcja polega na ogrodzeniu świadomości od traumatycznych negatywnych doświadcze...Czujność – to właściwości ochronne organizmuJak często słyszymy lub używamy frazy o усыплении czyjąś czujność!Zazwyczaj ma na myśli opiekę innej osoby, którą chciałbym zmniejszyć. Czujność – to czujność, niezbędne do identyfikacji zmian właściwościNaturą powstało to jakoś...Praktyczna psychologia - co to jest?Praktyczna psychologia jest stosować dyscypliną. To dział psychologii, w ramach którego odbywa się nauka praktycznego zastosowania tej nauki. W ten sposób, naukowa i praktyczna psychologia - to nie jest synonim popularnej, życiowej, gospodarstwa domo...Psychologów na ten temat mają swoje szczególne zdanie. Oni twierdzą, że wszystkiemu winne jest stereotypowe myślenie, które sprawia, że kobieta ma sensu żyć według określonego scenariusza. I niestety, najczęściej ma smutny zachowania kobietJeśli po ustalonym po raz kolejny pytanie "Dlaczego nie masz szczęścia w miłości?", kobieta wciąż gubi się w domysłach, to wyraźnie trzeba pomyśleć o tym, jaką rolę odgrywa w stosunkach. Psychologowie twierdzą, że każdy z nas przeżywa w życiu do kilkunastu nieudanych miłości więzi, принесших pewne negatywne doświadczenia. I nic złego w tym specjaliści nie widzą. Ale w przypadkach, gdy każdy powieść kończy się rozstaniem, a już od samego początku jest skazany, ma do czynienia z programowaniem sytuacji, wysokiej jakości niektóre wyróżniają pięć podstawowych ról, które w taki czy inny sposób realizują w swoim życiu неудачливые płci pięknej:Opuszczona;Wierna;Zastosowana do swoich celów;Cierpliwa; przyjrzyjmy się pokrótce każdy z wymienionych niektórzy nie mają szczęścia w miłości? Całkowicie i z smutnej prawidłowości? Przy tym każdy nowy chłopak rzuca swoją ukochaną przez krótki okres czasu. Rzecz w tym negatywnym scenariuszu, który kobieta nosi w w młodym wieku dziewczyna przeżyła nieudaną pierwszą miłość, kiedy młody człowiek bardzo szybko zostawił ją i przeszedł na drugą. Zamiast tego, aby dalej żyć dalej i cieszyć się życiem, opuszczona dziewczyna zaczęła szukać przyczyny w swoim wyglądzie, słowach, czynach i sposób ubierania się. Po namyśle dziewczyna dochodzi do wniosku, że jest niegodny prawdziwej miłości. To prowadzi do tego, że ona świadomie unika stosunków z jak jej mężczyznami, a zgadza się tylko na tych powieści, gdzie młodzi ludzie od razu wybierają właśnie ją. A sam chłopak może i nie poruszyć jej serce paradoks sytuacji polega na tym, że niepewność swoich umiejętności i poczucie bezwartościowości, który jest obecny u kobiety, bardzo dobrze czuje jej partner. I dlatego bardzo szybko pozostawia ją w samotności, nawet jeśli początkowo i został gorąco zakochany. Sytuacja powtarza się za każdym razem, tym samym zwierając kręgu w kategorii kobiet, które w każdej relacji zmieniają ich wybrańcy. Mogą one ukrywać lub robić jawnie, ale fakt pozostaje faktem - w ich związkach jest zawsze obecny konkurencją. I pozostaje wierna królewnie tylko zastanawiać się, dlaczego nie ma szczęścia w dość trudno jest zrozumieć, że przyczyną stałych edytuj jest ona sama. Przecież mieszka taka pani z wyraźnym założeniem, że wszystko wokół zmienia, a każda spotkana na drodze ładna dziewczyna ma wszystkie szanse, aby stać się jej rywalką w w ten świat podobny scenariusz, kobieta sama przyciąga do swego wybrańca innych dziewczyn. Ona nie czuje się wyjątkowa, wyjątkowa i niezwykła, dlatego podświadomie rywalizuje z innymi przedstawicielkami płci pięknej. A świat w odpowiedzi daje jej taką do swoich celówIstnieją kobiety, których mężczyźni często używają w swoich osobistych celów, czy to komfortowe noclegi, kariera lub dobra materialne. Dlaczego? Nie mają szczęścia w miłości w taki pań z jednego prostego powodu - mają jeden jedyny miłosny scenariusz w głowie, który zakłada całkowite i bezwarunkowepodporządkowanie partnera z wykonaniem wszystkich jego kobiety będą zapominać o sobie, aby stać się dla swojego wybrańca swego rodzaju dobrą czarownicą, gotowych zawsze do spełnienia pragnień bliskiej osoby. Nie ma w tym nic dziwnego, że osiągnięcie wymaganego, mężczyzna opuszcza swoją dobrą wróżkę i rzuca się do nowych miłosnych Ten jest trochę podobny do poprzedniego. Kobieta uważa, że musi znosić wszystko, co robi i mówi mężczyzna. Według jej wyobrażeń, tylko tak buduje się szczęśliwa rodzina. Ona ukrywa swoje niezadowolenie, nigdy nie okazuje żalu czy rozczarowania i stara się zawsze być w równym nastroju. Ale mężczyzna bardzo szybko пресыщается podobnymi relacjami, bo on nie jest w stanie określić, co dzieje się w ich parze. Kobieta zaczyna się przedstawiać mu się nudna i nieciekawa, odpowiednio, to prowadzi do panie pytają "Dlaczego nie masz szczęścia do mężczyzn w miłości inicjatywnym i pewnym siebie?", licząc, że właśnie takie muszą wyrwać swoje szczęście od losu. Oto tylko chodzi o to, że w głowie taka aktywnej osoby istnieje wyłącznie właściwy model relacji, w której dziewczyna - to myśliwy, a mężczyzna - tego scenariusza kobieta staje się jak lokomotywa w związku, zmiatając wszystko na swojej drodze. Zwykle takie powieści nie trwają dłużej niż kilka miesięcy, bo mężczyźni nie mogą występować w roli bestii przez długi czas. Są one bardzo szybko zaczynają тяготиться swojej inicjatywy przyjaciółką i starają się zerwać ten związek jak kobiet-неудачницJeśli nie nauczyłeś się w poprzednich częściach artykułu i nie masz dziewięć skryptu relacji w głowie, to warto poważnie zastanowić się, dlaczego nie ma szczęścia w miłości. Na ten wynik psychologami prostu zauważyłem pewne typami kobiet, które nie mogą budować swoje relacje i szczęśliwie wyjść za mąż. Takie postacie pięć:Jak wenus muchołapka są państwo zainteresowani, jesteśmy gotowi, aby opisać każdą postać z wenus muchołapka barowaTo Właśnie te panie najczęściej wzdychają, zastanawiając się, dlaczego piękne dziewczyny nie mają szczęścia w miłości. Są one w każdy weekend starannie pomalowane, wybierają najbardziej piękne i często wywołujący strój i są wysyłane w bar lub klub się drapieżnika barem bardzo łatwo. Ona sama lub z koleżanką spędza cały wieczór przy barze, pijąc koktajl i uważnie spod rzęs patrząc na wszystkich obecnych mężczyzn. Ona chętnie odpowiada na wszelkie awanse i całkowicie otwarta dla singli. Jej może prowadzić na manowce wymowny casanova lub całkiem miły facet gopnik, najważniejsze jest to, aby on zwrócił na nią rzeczywistości, jak wenus muchołapka rozpaczliwie potrzebuje miłości, to tylko, jak jej szukać, nie jest. Oto i myli krótkotrwałe i do niczego nie nakładające związku z czymś prawdziwym, czego nie spotkasz w прокуренном pomieszczeniu skarbieO, to jest po prostu idealne żony! I nawet zaprzysięgli dziewczyny raptownie, wzruszając ramionami, starając się zrozumieć i wyjaśnić im, dlaczego nie ma szczęścia w miłości. Chłopcy z kolei, bardzo chętnie komunikują się z domowymi зайками. I to nie dziwi, bo są świetnie wykształcone, zadbane, zawsze wyglądają na sto procent i do tego dobrze wszystko, co dostaje w miłości, to jednorazowy seks, lub скоротечный romans, trwający nie dłużej niż tydzień. Dlaczego tak się dzieje? Wszystko jest proste. Zwierzęta zajączki aż do bólu nudne, więc i uciekają od nich mężczyźni na złamanie karku, aby nie ugrzęznąć w tym idealnym Sprawiedliwości należy zauważyć, że dwa pozornie różne kobiece rysy twarzy. Ale one są tak podobne w swoim charakterze, że postanowiliśmy połączyć je w jeden. Pierwszy typ jest po prostu obsesję na punkcie urody. Te panie spędzają cały wolny czas w salonach, zwiększają wszystko, co tylko możliwe, i mają wręcz pomarańczowy kolor skóry z powodu ciągłego opalania w solarium. Piękna wydają wszystkie pieniądze na nowoczesne środki urody i nowe rzeczy, a często nawet nie pozostaje pieniędzy na życie. Co zresztą nie jest frustrujące, bo u nich jest odnawiane włosy i oto Potwór nie jest w stanie opiekować się sobą. Ciągle gryzie paznokcie, włosy grzebienie пятерней i do czyszczenia дегтярным mydłem. Taka dziewczyna chodzi w поношенной i brudne ubrania, a do tego często ma nie warto wspominać, że mężczyźni od te postacie po prostu шарахаются jak od dziewczynę można spotkać w każdej męski firmy. Zuch-dziewczyna uważa, że najlepszym sposobem, aby zdobyć faceta - to stać "ich na pokładzie", dzieląc absolutnie wszystkie męskie pasje. Ona interesuje się piłką nożną, pije piwo, pali i może pokonać każdego mężczyznę w grę zawsze wie, kto, gdzie i kiedy z jej przyjaciół miał romans. A często jej nawet znane wszystkie sekrety nową pary. Jednak najbardziej Пацанке nigdy nie może stać się przedmiotem zainteresowania swoich przyjaciół płci męskiej. Postrzegają go jako faceta w spódnicy i z żeńskimi formami, więc i budować relacje nie spieszy do pewnego czasu w ogóle nie myśli o swoich miłosnych niepowodzeń. Ona po prostu kiedyś to zrobić, bo u niej namyśli tylko kariera, którą trzeba mieć czas, aby zbudować do pewnego tylko czasami bliżej nocy, kiedy w ferworze pracy bitew u Карьеристки wydawane wolną chwilę, ona rozumie, że życie układa się nie tak, i trzeba coś pilnie zmienić. Wkrótce jednak wieloletnie brak snu daje o sobie znać, a dziewczyna dosłownie zapada w sen. Nie może ona przeznaczyć czas na miłość, nie może być!Dlaczego piękny nie ma szczęścia w miłości: najczęstsze kobiece błędyBardzo często kobiety tak chętnie z poszukiwaniem miłości, że nawet nie zauważają, jak idą na te same grabie, które uniemożliwiają im budować szczere i silne relacje. A przecież w rzeczywistości jest tylko przeanalizować wszystkie swoje miłosne niepowodzenia, aby wydobyć waz sprezysto-z jednych związków w inne ślad z fatalnych błędów, łatwo niszczących rodzącego się w miłość. Przyjrzyj się i słuchać siebie, być może to właśnie te błędy i czynicie:Nadmierna seksualność. Co zwykle sprawia, że dziewczyna, szukając miłości? Naturalnie, próbuje wystawić na pokaz wszystkie swoje zalety, oto i nosi ubrania z głębokim dekoltem i ekstremalnej długości, ledwo zasłaniającą piątym miejscu. Jednak ten obraz przyciąga tych przedstawicieli płci, które szuka tylko przygód, a wcale nie chcą się Ten błąd najczęściej popełniają dziewczyny, które już udało się coś w życiu osiągnąć. Oni uważają się wyjątkowy i niepowtarzalny, bo u nich jest wszystko - piękna, inteligentna i dostatek. Dlatego uważa się takie osoby najlepiej ze wszystkich, że ciężko nadawane otoczenia, w tym i mężczyzn. Самовлюбленные kobiety często znęcają się nad swoimi kawalerami, poniżyć i starają się превознести siebie. Nic dziwnego, że budować miłość podobnym dziewczynom nie Wiele kobiet charakteryzują się zwiększoną критичностью, są one stale negatywnie komentują wszystko, co sprawia, że ich wybranek. A przecież psychologowie twierdzą, że na jedno krytyczne uwagi adres powinien dążyć dziewięć pozytywnych. W przeciwnym razie związek dadzą pęknięcia, i wiecznie niezadowolony dama pozostanie sam na sam ze swoim zainteresowania do swojego partnera. Dość często mężczyźni skarżą się, że ich potencjalni ukochanej bardzo obojętny na nim. Nigdy nie zadają pytań, nie interesuje ich bieżącymi sprawami i w żaden sposób nie reagują na pojawiające się problemy. A przecież mężczyźni zawsze chcą widzieć obok siebie troskliwą i opiekuńczą dziewczynę, która wysłucha i współczuć w razie potrzeby. Wiadomo, że wiele kobiet stara się być obojętnym, aby nie wydawać się uciążliwe i odstraszyć kawalera. Jednak w końcu związek się kończy, tak i nie maniery. W dzisiejszym świecie zawiedli bardzo wiele pojęć, więc dziewczyny dość trudno sobie wyobrazić, co to dobre maniery. W rzeczywistości - to takie zachowanie, w którym otaczającym zawsze komfortowo w twojej obecności. Jeśli jesteś uprzejmy dla innych i tworzysz wokół siebie jakieś pole, w którym chce się przebywać, to ludzie będą sami dotrzeć do ciebie i spędzać tam za dużo jesteś w stanie pozbyć się wymienionych błędów w zachowaniu z płcią przeciwną, to prawdopodobnie uda ci się znaleźć miłość i nie ma szczęścia w miłości? Co robić: kilka poradJak jednak znaleźć proste kobiece szczęście? Bo bez miłości nie wyobraża sobie życia ani jeden przedstawiciel pięknej połowy ludzkości. Możliwe, że nasze wskazówki będą wydawać się proste, ale, jak pokazuje praktyka, to właśnie w prostocie tkwi najgłębszy sens:Nie zapominaj o tym, że nad wszystkim związkiem trzeba pracować. Inaczej po prostu się zasługuje na miłość. Wszyscy mamy masę wad i kompleksów, ale to nie znaczy, że jedni ludzie lepiej, a inne gorzej - miłości godne absolutnie nie jest możliwa bez cierpliwości. Tylko w filmach są idealne ludzie, a w rzeczywistości każdy pasuje do swojej głównej spotkaniu w życie z pewnym bagażem błędów, nałogów i kompleksów. Dlatego ze zrozumieniem i cierpliwością odnosić się do wad drugiego człowieka - i to jest prawdziwa - to główny pomocnik w trudnej sprawie budowania silnych relacji. Jeśli jesteś gotowy bronić swojego punktu widzenia w każdej sprawie do ostatniego, to będzie ci bardzo trudno jest znaleźć i utrzymać swoją miłość. Przecież tam, gdzie jest was dwoje, zawsze powinno być miejsce siebie w całości. Wszyscy są indywidualne, dlatego nie warto tego ukrywać. Kobieta, która bierze się ze wszystkimi rodzynek i сумасшедшинками, przyciąga do siebie mężczyzn, jakby magnesem. Ona zawsze cieszy się u nich niebywałą siebie. Niestety, współczesne kobiety często mylą miłość do siebie z самовлюбленностью, a przecież to zupełnie inne uczucia. Ostatnia odpycha od dziewczyny wszystkich ludzi, to zamienia miłą osobę w arogancki i egoistycznego potwora. A oto miłość do siebie przywraca harmonię, wewnętrzny wzrost i masę pozytywnej energii. Taka dziewczyna jak świeci od wewnątrz, a mężczyźni nie mogą przejść obok tego ciepłego nie masz szczęścia w miłości, nierozpaczaj. Nie warto obwiniać innych o swoje niepowodzenia i kłopoty. Po prostu przesuń poważną pracę nad sobą, zmień się, a wtedy miłość sama zapuka do domu, aby zamieszkać w nim na zawsze.

Hanka Bielicka, na scenie zawsze energiczna, rozgadana, pełna werwy i humoru, prywatnie miała wiele powodów do smutku. Przeszła przez liczne zdrady męża, opuszczenie przez kochanka, a nawet próbę samobójczą. Choć nie była klasyczną pięknością, miała adoratorów, lecz nie mogli oni

Głód jego obecności zamiast ciszy i spokoju to sygnał, że powoduje nami lęk, nie miłość Jeszcze jako dziewczynka, podczas jednego z ponurych rodzinnych obiadów, zapytałam, czy mnie kochają. Zamiast ciepłych słów, usłyszałam drwiny Najważniejsze to uwolnić stary ból i lęk. Jeśli tego nie zrobisz, a zostałaś zraniona, wnosisz to zranienie do miłosnego związku, a potem do następnego i do następnego… Przyciągamy do siebie tych, o których sądzimy, że jesteśmy ich warci Beata Pawłowicz/ "Zwierciadło": Czytelnicy w warszawskim Empiku po pani autograf stali w ponad trzygodzinnej kolejce. Mieli po kilka książek, także dla przyjaciół i bliskich. Mówili, że daje pani nadzieję i skuteczną receptę. Tym razem na miłość mimo wielu zawodów. W "Kochaj" czytamy, że powodem naszych niepowodzeń jest to, że mamy zamknięte serca. A serce zamyka się, kiedy jesteśmy krzywdzeni, odrzucani przez tych, których kochamy. Ale jak poznać, że tak się właśnie z nami dzieje? Regina Brett: Uświadamiasz sobie, że twoje serce jest zamknięte, gdy dostrzegasz, że za twoje decyzje odpowiada strach. Że kieruje tobą lęk, który wynika z tego, że boisz się ponownego zranienia. Wtedy też odczuwasz rodzaj obsesyjnego, niszczącego cię uczuciowego głodu. Na przykład wciąż czekasz na jego telefon. Pozornie – jak każdy zakochany. Jest w tym czekaniu nadzieja, że kiedy on się odezwie, wydarzy się coś pięknego. Jest tęsknota zakochanej kobiety. Ale nie tylko. Kiedy odczuwasz neurotyczny głód jego obecności, nie możesz nic robić: skupić się na czymkolwiek, nawet na pracy czy na hobby. Jesteś zdenerwowana, nieprzyjemna dla wszystkich, którzy nie są nim. Tracisz apetyt i nie możesz spać, jeśli nie zadzwonił... Ale nawet gdy się odezwie, po chwili znów tylko czekasz na kolejny telefon. Dobrej miłości towarzyszy coś całkiem odmiennego. Nawet gdy tęsknisz, gdy czekasz, wypełnia cię poczucie wewnętrznej ciszy i spokoju. Jeśli ich nie odczuwasz, możesz podejrzewać, że twoje serce jest zamknięte. Głód jego obecności zamiast ciszy i spokoju jako sygnał, że powoduje nami lęk, nie miłość – pani doświadczyła tego stanu? Tak, ale też miałam świadomość, że moje serce jest zamknięte, bo czułam, jak wiele mam w nim bólu. Kiedy się zamknęło? Moja mama jest krytyczną i nieokazującą czułości kobietą. Ojciec bywał agresywny i nadużywał alkoholu. Mam dużą rodzinę, 11 rodzeństwa, które jednak nie okazywało sobie miłości. Nie czułam się w domu ani kochana, ani chciana. Pewnego dnia, jeszcze jako dziewczynka, podczas jednego z tych ponurych rodzinnych obiadów, zapytałam, czy mnie kochają. Choć czułam się przez nich odrzucona i samotna, miałam nadzieję, że powiedzą: "No pewnie!". Niestety, zamiast ciepłych słów, których potrzebowałam, usłyszałam drwiny. Wybiegłam więc z domu, uciekłam, tak bardzo cierpiałam, że chciałam umrzeć. Miałam nadzieję, że za mną wybiegną. Ale nikt nie wybiegł. Usiadłam więc na torach, strasznie płakałam i czekałam na pociąg… Na szczęście jeden z braci przyszedł po mnie, nim pociąg nadjechał. Jak otworzyć swoje serce? Najważniejsze to uwolnić ten stary ból, lęk, smutek. Jeśli tego nie zrobisz, a zostałaś zraniona, wnosisz to zranienie do miłosnego związku, a potem do następnego i do następnego… I wszystkie twoje miłości stają się do siebie podobne, są nieszczęśliwe. Dzieje się tak, bo ty jesteś nieszczęśliwa. Zakochujesz się w mężczyznach podobnych do bliskich, którzy cię skrzywdzili. Wybierasz tych, którzy są na przykład tak samo niedostępni emocjonalnie. Tworzą dystans i emanują chłodem jak twoja matka. I ja też z tego powodu cierpiałam, czekając na czułość i ciepło od mężczyzn, którzy nie umieli mi ich dać. Zachowujemy się w miłości w taki sposób, jakiego nauczyliśmy się w rodzinnym domu. Trzeba wrócić do korzeni procesu zamykania się serca. Jeśli nie wykonamy tej pracy, to przez całe życie będziemy powielać tę samą relację – tak jakbyś wciąż zakochiwała się w matce czy ojcu. Zamieszkamy same, zaczniemy się spotykać z różnymi mężczyznami, ale tak naprawdę będziemy chodzić na randki, mieszkać i próbować być szczęśliwe ze swoimi rodzicami. Jak uwolnić stary ból, lęk i smutek? Możesz to zrobić na różne sposoby: choćby udać się do kogoś, z kim możesz szczerze pogadać. Do przyjaciela. Albo do kogoś, kto jest dla ciebie doradcą. Albo do profesjonalisty, czyli psychoterapeuty. To zależy od tego, jak bardzo zranione masz serce. Potrzebujemy psychoterapeuty, kiedy w dzieciństwie doświadczyliśmy nadużycia, przekroczenia granic, zwłaszcza tych cielesnych. I choć się nam wydaje, że przecież sobie radzimy – mamy pracę, przyjaciół, tylko po prostu nie trafiłyśmy na odpowiedniego mężczyznę – to jednak tak nie jest. Nie wystarczy, że weźmiemy się w garść i wszystko będzie dobrze. Są rany wymagające profesjonalnego opatrunku. Co pani pomogło? Pisanie, bo dzięki swoim książkom odkrywam, że nie byłam kochana i że trudno mi otworzyć się na miłość. Ale dopiero praca u psychoterapeuty umożliwiła mi pokochanie samej siebie. Mogłam wtedy dokonać wyboru, którym nie kierował ani głód miłości, ani strach przed zranieniem. Wtedy też pojawił się w moim życiu inny niż dotąd mężczyzna, pełen ciepła i miłości. Wcześniej kochałam ludzi tak samo poranionych jak ja, dlatego nawzajem się kaleczyliśmy. To doświadczenie wielu, którzy zbierają się do budowania relacji, choć są emocjonalnie zamknięci, "uszkodzeni". W rezultacie rozstają się z kolejnymi partnerami, ale to niczego nie zmienia. Znajdują sobie bowiem do bycia razem następną tak samo poranioną osobę… Można ten ciąg złych miłości zamknąć? Tak, kiedy pokochamy siebie, staniemy się wewnętrznie bardziej pełnymi osobami, bo wtedy dochodzimy do wniosku, że zasługujemy na więcej i dlatego nie chcemy już być w kolejnej pokręconej relacji. Ktoś na mnie krzyczy? Ktoś się wydziera jak mój ojciec? Nie muszę z tym kimś być, zasługuję na szacunek. Nie chodzi o ocenianie tego, kto krzyczy. Chodzi o świadomość, co jest dla mnie dobre, a co nie jest. Czy nie powinniśmy sobie nawzajem więcej wybaczać, jeśli wiemy, jakie dźwigamy bagaże? Czy odwrotnie – więcej wymagać? Jak sobie nawzajem pomóc? Zasada jest taka, że najpierw to ja muszę się ogarnąć, zadbać o siebie, zanim będę w stanie komuś pomóc. Inaczej się wzajemnie wyczerpiemy i to aż do dna tej relacji. Tymczasem kobiety często skupiają się na partnerze, dzieciach, a nie na sobie. I cierpią, bo nic się nie zmienia. Trzeba zacząć od siebie. A gdy w tym czasie druga osoba nie wykonuje swojej pracy domowej, to nasza relacja zacznie zanikać. Bo ja rosnę, rozwijam się – w innym tempie niż on, który po prostu doświadcza życia. Kluczowym elementem jest zajęcie się sobą po to, by być lepszą osobą. Pokochać siebie i otoczyć miłością. Zadbać o siebie. Obojętne, czy jesteś w małżeństwie, czy się z kimś spotykasz, możesz powiedzieć: "To są rzeczy, którymi się zajmuję, nad którymi pracuję, żeby być lepszą. Jeśli chcesz robić to razem ze mną, to super". A jeśli on czy też ona nie chce się zmienić? Są ludzie, którzy nie chcą się zmienić. Mają prawo. Problem pojawia się, kiedy ich zmuszamy. Trudno się rozstać, ale jak zostaniemy razem, to żadne z nas nie będzie szczęśliwe. Bo on wciąż nie będzie nikomu ufać, tylko będzie odczuwać lęk i mieć wiele złości za to, co go spotkało… Te uczucia staną na przeszkodzie waszemu szczęściu. A jeśli wiele wycierpiał, to nawet gdybyś była najwspanialszą kobietą na świcie, może cię nie chcieć, bo nie kochając samego siebie, czuje, że na ciebie nie zasługuje. Często nie rozumiemy, dlaczego ktoś odrzuca wspaniałego człowieka i wiąże się z kimś np. skłonnym do przemocy! Przekonanie, że nie zasługuję na nic dobrego, stanowi jeden z głównych problemów. Przyciągamy do siebie tych, o których sądzimy, że jesteśmy ich warci. Niskie poczucie wartości sprawia, że są to ci, którzy nie są dla nas dobrzy. Z tego powodu trzeba najpierw pokochać siebie, żeby mieć radosne i udane życie miłosne. To trudna robota. Przejście przez swoje dzieciństwo przypomina wspinaczkę na wysoką górę. Ale kiedy już raz weszłaś, to tam jesteś, drogę masz za sobą. To wspaniałe uczucie. Nie wszyscy wierzą, że to w dzieciństwie znajdziemy odpowiedzi na nasze dorosłe problemy. Dlaczego powinniśmy się przyjrzeć temu, co działo się tak dawno, żeby dziś być szczęśliwymi? Wierzę w to, co powiedział mi kiedyś jeden z moich terapeutów: "W twojej relacji z mężem spotykają się wasi rodzice". Kiedy się kłóciliśmy, oni byli obok nas – w nas! To tak, jakby jego matka kłóciła się z moim ojcem. A że mama mojego męża miała w sobie dużo gniewu, podobnie mój ojciec – to jak dochodziło do spięcia między nami, nie były to zwykłe kłótnie. Jak ten jego i mój gniew wzmocnione gniewem naszych rodziców zetknęły się ze sobą, wybuchały prawdziwe awantury! Cztery osoby krzyczały!? Pół biedy, jeśli tylko jedno z nas utknie w gniewie swojego rodzica. Wtedy można było dać sobie radę. Ale jak oboje – to już ktoś musiał nam pomóc. Następował wówczas niebezpieczny regres – oboje wracaliśmy emocjonalnie do dzieciństwa, do tamtych uczuć, ale też do tamtego niedojrzałego stanu umysłu. Dzieci nie radzą sobie z uczuciami i są skupione na sobie, jakby były pępkiem świata. I my wtedy tacy byliśmy. Kiedy jedno z nas, czyli ja, swoją złość na rodziców przepracowało, zahamowaliśmy te konflikty. Mogliśmy je przegadać. Takie rozsądne działanie jest jednak niemożliwe, kiedy oboje jesteśmy w stanie regresu. Wtedy potrzeba pomocy specjalisty. Czy to wszystko można uświadomić sobie, przegadać, wyleczyć? Można mieć rozeznanie, z czego biorą się pewne zachowania. Na przykład mój mąż, gdy jest zmęczony, staje się krytyczny. Mój ojciec także był krytyczny i dlatego zachowanie męża było dla mnie trudne. Teraz wiem, że to sygnał zmęczenia, a nie tego, że coś się zmieniło w jego uczuciach do mnie. I jego krytyka już mnie nie rani. Warto nauczyć się oddzielać swoje dzieciństwo od tego, co teraz! Wtedy twoja relacja może się rozwijać. To narzędzie – oddzielanie teraźniejszości od przeszłości – możesz stosować w różnych aspektach życia. Bo jeśli twój ojciec był gwałtowny, a twój szef jest podobny, możesz czuć się w relacji z nim jak dziecko – cofać się do dzieciństwa i nie być w stanie funkcjonować normalnie, bo ktoś na ciebie krzyczy. Kiedy to zobaczysz, będziesz mogła zareagować jak dorosły – nie zamrzesz w bezruchu z lęku, nie popłaczesz się, ale powiesz: "Proszę na mnie nie krzyczeć!". Jakie przeżycia z przeszłości mogą zniszczyć miłość? Dopóki chcemy się rozwijać, to cokolwiek w relacji się pojawi, poradzimy sobie z tym. Emocje bolesne i trudne wyłaniają się z nas po to właśnie, byśmy je uleczyli. Ale jeśli nie robisz nic z tym, co czujesz, to twoja miłość nie będzie się rozwijać. Nikt nie chce być nieszczęśliwy. Czy więc można nauczyć się panować nad naszymi ranami, lękami i smutkami? Jeżeli ktoś ma np. kłopot z gniewem, może ten gniew uleczyć albo nauczyć się nim tak zarządzać, by nikogo nie skrzywdzić. Trzeba wtedy wiedzieć, gdzie są zapalniki . Są też dni, kiedy czujemy się kruche, podatne na zranienia. Ja idę wtedy do lustra i staram się sama siebie wesprzeć. Mówię: "Dasz radę, Regina, nie masz dziesięciu lat, to nie twój ojciec, jesteś silna". Bo nawet dziś często czuję się jak dziecko. Zwłaszcza gdy ktoś się na mnie wydziera. Mówię: "Jesteś w porządku, masz 60 lat i przeszłaś przez raka. Jesteś w stanie ogarnąć to, że ktoś jest na ciebie zły". Jak poznać, że mam emocjonalnie 10 lat? Możesz zgadywać, że tak jest, kiedy twoja reakcja jest albo zbyt silna, albo zbyt słaba. Na przykład kiedy w sklepie chcę zwrócić bluzkę, a ekspedientka nie chce jej przyjąć, czuję się jak mała myszka. Ta sytuacja cofa mnie do dzieciństwa, do tamtego poczucia bezradności. I wtedy włącza mi się czerwona lampka, myślę sobie: "Regina! To nie jest rok 1967, ale 2018!". Działa! To jedno z wielu narzędzi, o których piszę w książkach, a które na co dzień pomagają nam zarządzać bliznami, ranami z dzieciństwa i kochać szczęśliwie. Regina Brett - amerykańska dziennikarka, religioznawczyni i pisarka dwukrotnie nominowana do Nagrody Pulitzera. Jej poradniki, przetłumaczone na ponad 20 języków, stały się bestsellerami nie tylko w pochodzi z lutowego wydania miesięcznika "Zwierciadło" Piosenka Wiereszczagina zimno bardzo z tobą, taka jest ta sztuka. zaczekaj - nie rwij. będę miał w miłości. dla jednych tyś dobra, dla innych nie bardzo. poczekaj - nie wołaj. Nie mam szczęścia w śmierci - będę miał w miłości. znaczy, że piosenka ma nie skończona jeszcze. będę miał w miłości.

Odpowiedzi Albedron odpowiedział(a) o 17:43 Ja również nie mam szczęścia w Miłości i życiu, nic mi się nie udaje. Po prostu trzeba natrafić na odpowiednią osobę. Miłość z czasem sama przyjdzie a życie. Pomogłbym Ci gdyby była możliwość. Mam nadzieje, że Cię pocieszyłem Pozdrawiam, życzę szcześcia:) blocked odpowiedział(a) o 18:34 No Cholera, Kati! a myślisz że ja go mam? w życiu napewno nie mam go... a w miłości, może myślisz inaczej ale też go nie mam.. ale kurde się nie przejmuj.. proponowałam podwójną randkę ale się nie zgodziłaś:Dnapewno go znajdziesz, nie martw się;) jak będziesz chciała usunąć moją odp to się nie obrażę:) Nie mam pojęcia. Ja też tak mam ... ; ( Dianthus odpowiedział(a) o 17:38 Wiem co czujesz. Też tak mam:(Ale nic na to nie poradzimy. To samo przyjdzie... rooben19 odpowiedział(a) o 17:39 ja tez nie mam pojecia... ja tez nie mam w tym szczescia :( blocked odpowiedział(a) o 15:29 a kto go ma w dzisiejszych czasach Ktoś korzystał na poprawę [LINK] Ja tez nie mam Szczescia ...Wszystko Mi ... jest ale go nie widzimy :D Uważasz, że ktoś się myli? lub

^{Nie wypełni przysięgi miłości ktoś, kto nie umie kochać. Najpewniejszą drogą do szczęścia jest miłość do małżonka i dzieci. Nic tak nie boli, jak brak miłości w małżeństwie i rodzinie, a z drugiej strony nic tak nie cieszy, jak wierna i radosna miłość między żoną i mężem oraz między rodzicami a dziećmi.} – Swoją książkę kieruję do kobiet, które utknęły w toksycznych bądź niesatysfakcjonujących relacjach i czują, że chcą żyć inaczej, że chcą być szczęśliwe, ale nie wiedzą, co dalej. Do kobiet, które chcą zobaczyć, co to znaczy “miłość od siebie do siebie” i chcą ją budować. Do kobiet, które nie rozumieją, dlaczego mają za sobą wyłącznie nieudane relacje. Do kobiet, które pragną w końcu skoncentrować się na sobie. Do kobiet, które wszystko zaczynają od nowa. – wylicza Magdalena Walczak, autorka poradnika duchowego “Labirynt – Alicja w Krainie Schematów”. Germanistka z wykształcenia, nauczycielka języka niemieckiego z zamiłowania, specjalistka ds. transakcji oszukańczych z zawodu, rozkochana w słowie i metaforach, w ludziach i naturze. Skąd więc pomysł na napisanie książki “Labirynt – Alicja w Krainie Schematów”? Wszystko stało się “samo”. W trudnym momencie mojego życia, jesienią 2017 roku, gdy nie wiedziałam, co dalej, pewna przyjazna dusza powiedziała mi, że mam założyć sukienkę i z gracją zacząć przechadzać się po własnym Labiryncie, ale, że jednocześnie mam spisać ten czas w instrukcje – w pamiętnik transformacji. Zaczęłam więc! Na początku nie było Alicji, tylko postać dziewczyny, o której wiedziałam jedynie to, że jest kobietą mocy, a one nie poddają się tak łatwo (śmiech). A samo pisanie? Kocham pisać od zawsze! To jest mój żywioł, sposób wyrazu. Nie sądziłam jednak, że umiem napisać coś innego niż krótkie, poetyckie notki na pudełkach od zapałek. Okazało się, że życie właśnie po to postawiło mnie pod ścianą – żebym napisała ponad 200-stronicową książkę. Tytuł książki może wskazywać, że mamy do czynienia z pewnego rodzaju przewodnikiem duchowo-psychologicznym. Dobrze zgaduję? O czym jest Twoja debiutancka książka? Zgadza się – to przewodnik po relacji z samą sobą w kontekście toksycznej relacji z mężczyzną. Jest źle, Alicja nie chce być częścią czegoś, od czego jest uzależniona, ale bez czego… nie może żyć. Zaczyna więc samą siebie rozkładać na czynniki pierwsze – uczucia, programy, schematy, przekonania. Dzieje się to przy pomocy metaforycznej i bajkowej oprawy Labiryntu. Na porządku dziennym są tam wyrastające z ziemi stoliki z herbatą, tajemnicze chatki w lesie albo plansze do gier. Dziewczyna spotyka na swojej drodze pomocników, rodziców, babcię, ukochanego, a nawet Anioła Stróża. W rzeczywistości jednak wszystko to jest tylko lustrem, w którym odbija się ona sama. Przechodzi więc przez proces uwolnienia. Czy jest to przewodnik? Tak. Bo każdy poprowadzi w tym Labiryncie do wyjścia… samego siebie (śmiech). Spotykam się od wielu lat z pojęciem “Self-love”. Nie rozumiałam go, nie wiedziałam “jak to się robi”, więc stworzyłam Labirynt, w którym pokochałam siebie i rozwinęłam temat “miłości od siebie do siebie”. Każdy będzie miał taką możliwość. Na początku książki jest miejsce, gdzie wpisujemy, z jakim problemem wchodzimy do środka. Do kogo kierujesz “Labirynt…”? Masz sprecyzowaną grupę odbiorców? Kto powinien sięgnąć po twoją książkę? Przepraszam panów, których uwielbiam (śmiech), ale zdecydowanie kieruję ją do kobiet. Do kobiet, które utknęły w toksycznych bądź niesatysfakcjonujących relacjach i czują, że chcą żyć inaczej, że chcą być szczęśliwe, ale nie wiedzą, co dalej. Do kobiet, które chcą zobaczyć, co to znaczy “miłość od siebie do siebie” i chcą ją budować. Do kobiet, które nie rozumieją, dlaczego mają za sobą wyłącznie nieudane relacje. Do kobiet, które pragną w końcu skoncentrować się na sobie. Do kobiet, które wszystko zaczynają od nowa. Do wrażliwych osób, które po prostu kochają metafory, psychologię, poezję i “Alicję w Krainie Czarów”. Do mężczyzn, którzy mają ochotę zajrzeć do naszego świata albo zrobić prezent swojej partnerce. Czy wyjście z labiryntu jest łatwe? I czy zawsze to, czego pragniemy jest dla nas faktycznie najlepsze? Wyjście z Labiryntu nie jest łatwe, bo nie jest łatwo spojrzeć prawdzie w oczy (śmiech). Alicja decyduje się spojrzeć sobie w oczy na najgłębszych poziomach podświadomości. Opisuje schematy, z których jest utkana, chodzi po wielkim polu minowym własnych przekonań. Ale wszystko polega właśnie na tym, że ona nie kroczy po tym polu z kosą i nie wycina swoich korzeni w pień, tylko z klasą rozbraja niedoskonałości, głaszcze je po głowie i tym samym wiele też musi wybaczyć. Daje sobie prawo czuć wszystko, co się tam wydarza, nie neguje tego i paradoksalnie rośnie w siłę. Czy zawsze to, czego pragniemy, jest dla nas najlepsze? Nie, z reguły jest zupełnie odwrotnie. Świetne pytanie, bo podsumowuje sedno książki. Po pierwsze często relacja, której pragniemy, boli nas najmocniej na świecie, bo wołamy i przyciągamy ją “od strony” tkwiących w nas schematów. W końcu każdy człowiek chce być kochany, a z jakiegoś powodu często trzymamy się ogromnego zranienia, więc najpierw musimy uzdrowić siebie i potem okazuje się, że… już nie chcemy tego związku. Po drugie zwykle życzymy sobie nie tyle spełnienia danego marzenia, ale mamy wyobrażenie o drodze, którą to spełnienie przyjdzie. Finalnie odbywa się to metodą, o jakiej nawet nie śnimy, że istnieje. Upieramy się więc często przy danym człowieku i danym sposobie realizacji celu, a gdy puścimy to wszystko, rzecz, na którą czekaliśmy stojąc w drzwiach, wpada do nas oknem (śmiech). Dlaczego wchodzimy do labiryntu? Dlaczego tak często gubimy się w swoim życiu? I co nas najczęściej, Twoim zdaniem, ogranicza w realizowaniu samego siebie, swoich marzeń i pragnień? Pisząc tę książkę, zrozumiałam, że ciągle wchodzimy w labirynty. Jeden się kończy, drugi zaczyna. I właśnie to jest najcenniejsze. Zauważyłam, że większość z nas, ja też, funkcjonuje od chwili do chwili, od zdarzenia do zdarzenia i to nazywamy szczęściem. No właśnie nie! To, co jest pomiędzy, stanowi prawdziwą tkankę życia. Ten Labirynt opisany w książce był dla Alicji zdecydowanie najtrudniejszy, teraz już pójdzie prościej (śmiech). Gubimy się w swoim życiu, bo z różnych powodów nie ufamy sobie, nie słuchamy własnych potrzeb. Ba! Nawet ich nie odkrywamy. A to z kolei wymaga odwagi. Robimy rzeczy wbrew sobie. Bo tak trzeba, bo tak zostaliśmy nauczeni, bo siebie stawiamy na ostatnim miejscu. Każdy byłby sfrustrowany. Ale, o ile dopuścimy do siebie jakikolwiek głos z wewnątrz, w końcu odzywa się bunt, a potem… przychodzą ogromne ilości gniewu. I dobrze! (śmiech). To moment, gdy zaczyna się walka o siebie. Ograniczamy się sami, ale mam tu na myśli bardzo często podświadomość i przewijające się w książce schematy oraz przekonania. Jak mamy być w szczęśliwym związku, skoro w podświadomości nosimy toksyczny wzór relacji? Powielamy coś, ale to nie jest nasza wina. Bardzo wiele osób jednak, zamiast działać, zostaje w roli ofiary. To pozycja poniekąd nobilitująca i wygodna, bo jesteśmy skrzywdzeni, współczuje się nam i… na tym się kończy. Książka pokazuje, że nie ma szczęścia i nieszczęścia w miłości. Sami kreujemy relacje, w pierwszej kolejności tę z samym sobą. Jak zbudować piękną i zdrową relację z samą sobą? Znasz jakąś skuteczną receptę? To bardzo ważne pytanie i Alicja przez całą drogę na nie odpowiada. Od czego powinnyśmy zacząć? Od dopuszczania do siebie własnych… emocji. W naszej kulturze złość jest słabością, płacz tym bardziej, a radość byłaby nawet super, ale szczęśliwym za bardzo też nie wolno być, bo ktoś pozazdrości i po co nam to? Własne emocje są dobre i piękne. To nasi pomocnicy, drogowskazy do zrozumienia siebie. Gniew może nam opowiedzieć o tym, że ktoś właśnie przekroczył nasze granice, a radość, że odkryłyśmy pasję i może czas za nią iść? Jeśli zaczniemy akceptować własne uczucia, to zaczniemy ich słuchać, a gdy zaczniemy ich słuchać, to zaczniemy poznawać siebie. To nie jest proste, ale warto. Gdy damy sobie prawo do przeżywania, to za chwilę zrozumiemy, że jesteśmy doskonale niedoskonałe i to jest w porządku. A jak już w swoich oczach staniemy się doskonale niedoskonałe, to będziemy potrafiły popełniać błędy. Rozpłaczemy się, pogłaszczemy po głowie i odpuścimy, a potem spróbujemy raz jeszcze. Gdy dajemy sobie prawo do bycia sobą, to w czasie kryzysu traktujemy siebie same jak ukochane dzieci – z czułością, natomiast w momencie, gdy trzeba podjąć męską decyzję – podejmujemy ją i mamy świadomość, że różnie to się może skończyć, bo takie jest życie. Ufamy sobie, więc i ryzykujemy. Relacja z samą sobą wiążę się z braniem odpowiedzialności za siebie, za własne uczucia, za przeszłość i za… tu i teraz. Jesteś szczęśliwa? Czujesz się kobietą spełnioną? Ta książka sprawia, że czuję się szczęśliwa. Jestem na początku drogi, która powoduje, że skaczę z radości. Wreszcie! Szczęśliwą jednak uczyni mnie zakończenie, którego jako pierwsza doświadcza Alicja, a które wykreowałam sobie w ostatnim rozdziale “Labiryntu…”. Czekam na materializację w mojej rzeczywistości i nie zdradzę, co to jest, tylko sprawdzę kto przeczytał książkę (śmiech). Na co dzień pracujesz z kobietami. Jak oceniasz współczesne Polki? Jakie jesteśmy w tej naszej codzienności? Ciężko mi jest generalizować, ale może powiem o tym, co jako pierwsze przychodzi mi na myśl. Kobiety w Polsce coraz mniej zadowalają się tym, co dostają i zaczynają sięgać po marzenia – nieważne, czy to się komuś podoba czy nie. Bardzo to cenię. Istnieje oczywiście grupa kobiet, które są nieszczęśliwe, ale nic z tym nie robią. Zawsze tak było i zawsze będzie. Ja w ostatnim czasie skupiam się i przebywam z kobietami, które nie tylko są przedsiębiorcze, rozwijają się, poprawiają jakość swojego życia, ale również wspierają się i inspirują. Doceniam mądrość Polek. Wśród kobiet mnóstwo jest zazdrości i podcinania sobie skrzydeł. Trzymam kciuki, żebyśmy umiały działać razem, bo to niezwykła moc. Jednocześnie w związku z Twoim pytaniem przychodzi mi do głowy stwierdzenie, które uważam za prawdziwe od lat: przyjaciół nie poznaje się w biedzie, ale zdecydowanie w szczęściu i sukcesach. Kocham świadome kobiety i uważam, że jest ich coraz więcej. O czym marzy Magdalena Walczak? Ale trudne pytanie (śmiech)! Marzę o tym, żeby moja książka dotarła do każdej kobiety na tym świecie, która jej potrzebuje. Marzę, by była konkretnym wsparciem i inspiracją, a jeśli trzeba – ratunkiem oraz nowym początkiem. Mamy również kilka chytrych pomysłów związanych z Alicją, ale o tym na razie cicho sza. I tak… marzę o tym, żeby ta dziewczyna zrewolucjonizowała moje życie – już to robi! (śmiech). Rozmawiała: Ilona Adamska *** Książkę można zamawiać w przedsprzedaży na stronie: About Latest Posts SKOFd4n.

0uqgrdviu0.pages.dev/30

0uqgrdviu0.pages.dev/46

0uqgrdviu0.pages.dev/67

0uqgrdviu0.pages.dev/42

0uqgrdviu0.pages.dev/4

0uqgrdviu0.pages.dev/23

0uqgrdviu0.pages.dev/76

0uqgrdviu0.pages.dev/5

dlaczego nie mam szczęścia w miłości